Λαχανικά

Τα λαχανικά της Λήμνου θα μπορούσαν να χωριστούν σε καλοκαιρινά και χειμερινά, χωρίς ωστόσο να ξεφεύγουν κατά πολύ από τα λαχανικά που καλλιεργούνται στην ευρύτερη Ελλάδα. Ειδικά τα καλοκαιρινά λαχανικά και ο τρόπος καλλιέργειάς τους ονομάζεται από τους ντόπιους ‘’αργασά’’, καθώς το χώμα ‘’αργάζεται’’, καλλιεργείται πολλές φορές μέχρις ότου εγκατασταθούν τα φυτά στο κτήμα. Έτσι λοιπόν μια τυπική λημνιά αργασά περιλαμβάνει τόσο ποτιστικά όσο και ξηρικά φυτά: ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, φασολάκια, αγγούρια, πεπόνια, καρπούζια, καλαμπόκια (στα λημνιά είναι γνωστά ως ‘’κοκ’νάρες’’ – θηλυκό) και ηλίανθους (γνωστοί ως ‘’αντήλιοι’’), κολοκύθες κίτρινες και άσπρες (ρετσέλια). Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε αντίστιξη με τα χειμερινά λαχανικά, τα θερινά είναι στην πλειονότητά τους ντόπιες ποικιλίες, καλά προσαρμοσμένες στο μικροκλίμα του νησιού, και εξαιρετικά παραγωγικές για τις απαιτήσεις τους. 

Όσον αφορά τα χειμερινά λαχανικά, δεν αποκλίνει από τον γενικό κανόνα: μαρούλια, λάχανα, κουνουπίδια,  πράσα, κρεμμυδάκια, μαϊντανός. Όλα τα λαχανικά, μαζί με το απαραίτητο κρομμυδοτόπι, ένα κομμάτι γης φυτεμένο με κρεμμύδια για κατανάλωση το χειμώνα, βασίζονται στην αυτοκατανάλωση και την αυτάρκεια του κάθε νοικοκυριού. Οι ανάγκες της οικογένειας για την διατροφή της καθόλο το χρόνο βασίζεται, εν πολλοίς μέχρι και σήμερα, στην καλλιέργεια λαχανικών, χωρίς να αποτελεί εμπόδιο η εποχικότητά τους. Μπορεί κανείς να πει ότι το λημνιό σπίτι καταναλώνει ό,τι παράγει, και το αποθηκεύει με σκοπό έναν υγιεινό και αγνό διατροφικό πλούτο. Στην πλειονότητά τους οι αργασές της Λήμνου αποτελούν έναν μικρό βιολογικό παράδεισο, οπωσδήποτε μεγαλύτερο σε έκταση από τους ‘’κήπους’’ της ηπειρωτικής Ελλάδας, αλλά μια πρακτική παραγωγής της τροφής που υιοθετείται και από τις νεότερες γενιές.